"Şizofren"

Şizofren

"Bir şizofrenin iç dünyasına sokulmak gökyüzüne bakmak gibidir. Gökyüzüne baktığınızda bulutları, güneşi, ayı ve yıldızları görebilirsiniz. Görmek sürekli bir bakma, bir farkına varma çabasını gerektirir: Nasıl her arayan bulamazsa her bakan da göremez. Ama görmek için önce bakmalısınız. Gökyüzüne baktığınızda hiçbir şey göremeyebilirsiniz de. Koskocaman bir boşluk olarak algılayabilirsiniz onu, içinde nefes alıp verdiğimiz bir genişlik olarak.

Nihayet, bir şizofrenin de güneşi, ayı ve yıldızları vardır. Kimileyin yağmurların yağdığı, kimileyin pırıl pırıl ışıkların aydınlattığı bir gökyüzü gibidir onun iç dünyası. Onu tanımak için o yağmurlarda ıslanmayı göze almalısınız, alamıyorsanız teşhis eder geçersiniz.

Halbuki bir tek hakikat yoktur. Hakikatin bir kısmı onların kalbinde tecelli eder. Onlar bildirir ve duyurur insanlara: Meğer ki ulaşmak isteyeseniz o hakikate. Ona ulaşmaksa kaf dağına yol alan kuşların hikayesi gibidir. Hakikat ancak uğruna yanmayı göze alabileceklerin menzilindedir. Şizofrenin de bir kalbi vardır. O, kalbini modern dünyanın tasallutundan korumak ister. Geriye çekilir ve dünyayı istemez. Ayaklarının ucuyla onu iter ve içine döner. Kalbini korumak ister çünkü hakikati bir kor gibi kalbinde taşır. Dünyayı istemez çünkü yedibaşlı bir ejderha olan o dünya, bir sokuluverse, dillerinden ateşler fırlatarak kalbini dağlayacaktır. ‘Küskün Kral’lardır şizofrenler! Kraldırlar ve kral oldukları için küsebilirler.

Dil onların ulaşabildiği hakikati taşımaz. Yarılır, parçalanır ve patlar. Bu dünyanın dili onlara tercüman olamaz. O dili konuşamazsınız. O dili kimse konuşamaz. O dil iletişememenin, duyup da anlayamamanın dilidir. Ya da duyup da anlatamamanın. Onları anlamak için önce onları teşhis etmekten vazgeçmelisiniz. Bir şizofreni anlamak için onun da bir kalbi olduğunu ayırd etmeniz gerekir. Bir kalbiniz olması gerekir. Yağmurlardan korkmamak gerekir."