"İyi gelmek...
İnsanın insana verebileceği en güzel hediye....
Hayatta birçok şey verilebilir.
Para, hediye, makam, unvan…
Ama insanın insana verebileceği en kıymetli armağan, ona “iyi gelmek”tir.
İyilik, bazen bir sözün sıcaklığı, bazen bir bakışın huzuru, bazen bir duruşun güveni, bazen de bir sessizliğin sükûnetidir.
Bedenin ve ruhun bütününe dokunan bu armağan, dışarıdan bakıldığında küçük gibi görünür ama hayatın yönünü değiştirecek kadar güçlüdür.
Bir insana sesiyle iyi gelmek, müzik gibi tesir eder. Sözleriyle iyi gelmek, yaraya merhem olur. Duruşuyla umut, bakışıyla sığınak, varlığıyla kuvvet verir.
Herkesin dünyasında, kendi yükünü hafifleten, karanlığına ışık düşüren birilerine ihtiyaç duyması bundandır.
Fakat bunun daha ötesi de vardır.
Birbirine iyi gelmek.
İşte bu, hayatın en derin ahengidir.
Karşılıklı bir iyileştirme, birlikte yükselme, beraberce büyüme hâlidir.
Bir tarafın verdiğiyle diğerinin aldığı arasında değil, her iki tarafın da paylaştıkça çoğaldığı bir denge.
Tıpkı nefes almak ve vermek gibi, eksilmeden, tükenmeden, yeniden yeniden çoğalan bir devinim.
Hayat yolculuğunda yanımızda olan insanların değeri de işte burada saklıdır.
İnsana iyi gelen dost, yoldaş, sevgili, eş ya da sıradan bir tanıdık…
Belki de en büyük şükür sebebimiz, böylesi insanların varlığıdır.
Çünkü insan, insanla iyileşir.
Ve insan çiçek gibidir.
Toprağında yeşerir.
Artık şu soruyu soruyorum kendime:
Ben kime iyi geldim, bana kim iyi geldi?
Ve mutluluğun sırrının, bu sorunun cevabında olduğunu biliyorum...
Daktilo Konçertoları."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder