Raymond M. Smullyan, Tao Sessizdir
"Dağlardaki çiçekler tomurcuk açtığında,
Tüm anlamları kokularıyla birlikte gelir."
Zen bize yalnızca yaptığımız şeyden zevk almayı öğretmez, aynı zamanda olmadığımız bir şey olmaya çalışmak yerine kendimizi olduğumuz gibi kabullenmeyi öğretir.
Dünya üzerindeki yaşamın tam olduğu çağlarda, ne kimse değerli insanlara özel bir dikkat gösterirdi, ne de yeteneği olan insanları seçerdi. Yöneticiler, basit bir şekilde ağacın en yüksek dallarıydılar ve insanlar ormanlarda gezinen geyikler gibiydi. "Belli bir görev"i yerine getirdiklerini düşünmeden dürüst ve erdemliydiler. Birbirlerini seviyorlardı ve bunun "insan sevgisi" olduğunu bile bilmiyorlardı. Kimseyi aldatmıyorlardı, ama "güvenilir insan" olduklarının bile farkında değillerdi. Güvenilirlerdi, ama bunun "samimiyet ve iyi niyet" olduğunu bilmiyorlardı. Vererek ve alarak özgürce yaşıyorlar ve cömert olduklarını bile bilmiyorlardı. Bu nedenle yaptıkları bizlere aktarılmadı. Hiç bir tarih yaratmadılar.
İyilik ve görev hakkındaki tüm bu konuşmalar, durmadan insanın cesaretini kırar ve duyanı rahatsız eder. Yerin ve Göğün sonsuz döngülerini nasıl sürdürdüklerini, ayın ve güneşin parlaklıkları nasıl koruduklarını, gökyüzündeki yıldızları, kuşları ve diğer hayvan sürülerini, ağaçları ve bitkileri incelesen daha iyi olurdu. Ayrıca adımlarını içindeki Güce göre yönlendirmeyi, Doğa'nın Yolu'nu izlemeyi de öğrenmelisin; o zaman kısa süre sonra artık iyilik ve görev vaazları vererek ortada dolanmana gerek kalmaz. Kuğu'nun beyaz olmak için her gün banyo yapması gerekmez.
Evrenin mutlak doğasının benim zihnim ile olan ilişkisi, yolun ortasındaki bir çakıl taşından ne daha fazla ne de daha azdır.
İnsan bir şeye tapınırken, tapındığı şeyi kendinin bir parçası yapmak yerine kendinden uzaklaştırmak eğilimindedir.
Bana göre hiçbir şey, bir insana durmadan, yaptığı şeyin "amacının" ne olduğunu sorup durarak onu sinirlendirmekten daha saldırganca ve daha düşmanca değildir. Yaşamın en güzel ve en önemli eylemlerinden bazıları hiçbir amaç olmadan yapılır.
Taocunun, Tao'nun içinde olmasının hiçbir amacı yoktur. Yalnızca orada olmaktan zevk aldığı için Tao'nun içindedir.
Tao'nun bir amacı var mıdır? Bir zamanlar materyalist, ateist ve biyolog bir hanıma evrenin bir amacı olduğuna inanıp inanmadığını sordum. Bana şöyle bir yanıt verdi: "Hayır, bence evrenin bir amacı değil bir yönü var." Bu oldukça ilginç ve bir yandan da oldukça Taocu bir yanıttı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder