Sanki dünya ani ve kökten bir değişim geçirmemiş gibi, düne ait fikirleri düşünmeye devam ediyorsun.
Kişilik en büyük mutluluktur, demişti Goethe.
Hayallerimizde kendimiz olmanın yüküne yer yok, diye düşündüm.
Yara izleri, geçmişimizdir. İnsanın acıyı hissedip de nereden kaynaklandığını anlamaması mümkün mü? Kendinden.
Bazılarımız bildiklerimizin altında eziliriz, diye düşünüyorum, mecburen dönüştüğümüz şey bizi ezer.
Kader, Tim Parks
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder