Erkeklere özgü kendini hor görme hastalığının tek çaresi zeki bir kadın tarafından sevilmektir."
—Friedrich Nietzsche
çekmecemi kurcalarken, yani senin yaşında yazdığım şeyler var, hep bir otorite figürü, kıytırmalar, kaytarmalar, büyük zannettiğin insanlar, o yaşlara kolaylıklar dilerim.. tabi otoriteyle didişeceksin ki büyü ama küçük insanlar olmasın onlar, devleti geç, devlet dersini tarihe gömmek gerek, iyi bir Tanrı yaratana kadar kötü bir Tanrıyla (içten içe) didişebilirsin.. beklerken kendi kendime mırıldanıyorum burada; özgür olmanı isterim öyle ki sevgiye yanıt verecek kadar sorumluluk sahibi olabilmeni, kendini varoluşa gönüllü olarak katabilmeni..
dezavantaj gibi görünen bazı şeyler avantaja dönebiliyor, beklemek ve ertelemek daha iyi anlamama yol açtı, daha doğru konumlanmama, kendini var etme mücadelesi kaçınılmaz olduğu için, bunun da kişinin etiğiyle ilgisi olduğu için daha erken olsaydı bazı olumsuzlukları görmezden gelmeye çalışacaktım ama bu bir tür bastırma olurdu, yine yaşamaya dönük şeylerle ilgili yanlış seçimler söz konusu olabilirdi..
şimdi bayağı bir yoğruldum, hamur kıvama geldi sayılır, ya da yoğrulan fikirlere çamur da denebilir, bir idol gibi, idol tanrılara adak olarak sunulan küçük heykelciklere deniyor kökeninde..
bazı acılarım geçti ama ne yapabileceğimi tam olarak bilmiyorum hala, hemen her gün sana, oraya götüren yolda belirsizlik içinde bir adım atmaya çabalıyorum, hastayım ve iyileşmem için biraz daha zamana ihtiyacım var, yapılması gereken insanlığa yön tayini, tabi bu da kolektif zihnin meselesi, kolektif bilinci daha etkin kılmak gerekebilir, boş yere vızıldamıyorum, ciddi bir ekolojik tehdit var, yaşamayı başka türlü (new green deal?) öğrenmemiz gerekiyor..
kalbimdesin, sevgiyle..
ke
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder