Hiçbir yerden geldim,
Hiçbir yer acıtmadı bu kadar.
Adım yoktu doğarken,
Şimdi bin ismim var,
Ama hiçbiri ben değil.
Konuşmak
Bir çeşit kaçış aslında.
Sessizlik daha doğru,
Ama o da çok gürültülü bazen.
Bir anlam aradım,
Ama bulduğum her şey,
Kendi gölgeme aitti.
Ne varsa önümde,
Benim ardımdan geliyor gibi.
Bütün yollar içe kıvrılıyor.
Yürümek
Kendine dönmenin
En keskin hali.
Ve vardığım yer..
Ne zafer, ne yenilgi.
Sadece
Benimle baş başa
Bir boşluk.
Adı yok, sesi yok.
Ama tanıdık.
Çok tanıdık.
Aydın İzbudak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder