pastanede oturuyorduk, bir gençkızı yandan görüyordum, sanırım karşısındaki babasıydı, iki masa ötedeki bir bebeğe bakarken gayriihtiyari tebessüm etti, dudakların kıvrımına ilişmiş sonsuzluk diyorum ben o tebessümlere.. sadece edebiyat ve felsefeden alıntı yapmıyorum, kendimi onarırken hayatta karşıma çıkan enstantaneler var.. pek çoğu sözcüklerden daha etkili..
ke
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder