İlk dersimdi bu. Görünenlerin pürüzsüz, tanıdık yüzü altında, dünyayı ikiye ayırmak üzere bekleyen bir başka yüz vardır. Bin türlü numaram yoktu, sabit bir yıldız da değildim ama ilk defa olarak o boşlukta bir şey hissettim. İleride büyüyebilecek bir umut,
Yüzümün ısınarak yanmaya başladığını hissediyordum. "Sen bütün tanrıları benim gibi zannediyorsun. Onları istediğin gibi görmezden gelebileceğini, hepsine hizmetçinmiş gibi davranabileceğini, isteklerinin sadece bir tarafa kovalanacak sinekler olduğunu. Tanrılar sırf zevk için seni ezer. Sırf inat olsun diye ezer." (uu, fena:)
Cüretkar hareketlerle utanmazlık aynı şey değildir.
Bana yara izlerini göstermiş, karşılığında da benim hiç yaram yokmuş gibi yapmama izin vermişti.
Savaş bana erkeklerin budalaca bir seçimi gibi gelmiştir hep.
Bütün o süre boyunca kabuğumu kırmayı beklediğimi söylemek isterdim ama korkarım zamanın sonuna dek bütün o kör acılardan başka bir şey olmayacağına inanarak akıntıyla sürüklenip durdum.
...ama nihayetinde kabuğunu koparmak zorunda olduğum bir yaraydı bu.
Ben, Kirke
Madeline Miller
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder