Bir kültür bir veri birikiminden ibaret olmayıp aynı zamanda bunların süzgeçten geçirilmesi anlamına da gelir. Kültür, aynı zamanda, yararlı ya da gerekli olmayanı atabilme kapasitesidir.
Toplum kavramındaki krize paralel, insanların birbirini artık bir yol arkadaşı değil de aksine sakınılması gereken rakipler olarak gördüğü frenlenemeyen bir bireysellik doğar. Bu "öznelcilik", modernitenin temellerine bomba döşemiş ve onu kırılganlaştırıp hiçbir referans noktasının bulunmadığı, her şeyin bir tür akışkanlık içinde eridiği bir konuma sokmuştur.
...
Birey için tek çözüm, neye mal olursa olsun bir değer diye kabul edilmek ve tüketiciliktir. Ama bu tüketicilik, kişiye tatmin duygusu yaşatan arzu nesnelerine sahip olmayı hedefleyen değil, sahip olunan nesneleri hızla köhneleştiren bir tüketiciliktir. Ve birey, amaçsız bir doyumsuzluk misali bir tüketimden diğerine koşar.
Evet, Hz. Muhammed'in karikatürünü, misilleme korkusuyla değil de, "terbiyesizlik" (ifadem fazla yumuşak kaçtıysa özür dilerim) olacağı için çizmekten sakınılmalı.
Ortalıkta göbekleri meydanda, kasıklarına kadar açık etekler giyen kızların kolyelerinin ucunda haçlar bulunuyor. Papa olsam, bu denli hakaret edilen bir sembolün, salt saygı nedeniyle sınıflardan kaldırılmasını isterdim.
Diktatörlükler, popülizmler ve köktenci versiyonlarıyla da dinler böyle olmasını isterler, zira nefret toplumları birleştirir ve içlerinde aynı ateşin yanmasını sağlar.
Yine de, bir kitabın aslında anlam taşımadığı, her şeyin okurun onu yorumlama biçimine bağlı olduğu gibi sahte-yapısökümcü bir fikre kapılmamak gerekir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder