Gömütün kapağı hep açık, ölünceye dek —
yaşadıkça uçuşan anları, düşünceyi ve duyumları bir bir atıyoruz içeri,
sonra hiçbir şey biriktirilemez, üretilemez duruma geldiğinde
kendimiz giriyoruz ve örtüyoruz kapağı üzerimize.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
1 -Kendini seviyormusun dedi meczup Tüm teraziler gök merdivenlerinden yere çalınmışken - Az sevemem dedi Zerdüşt azım çoktur Çoklar yoktur ... -
Bir bakıyorum, kendimi kaybettiğim yerdesin, bir bakıyorum, kendimi bulduğum yerdesin. O halde seven insanın iki hasleti öne çıkar, sevgisin... -
kapitalizm plastik bir çiçeğin üstüne parfüm sıktı ama hala kitleler inat ediyorlar bu sahici çiçek diye.. "İnsan toplumsal bir canlı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder