değişimin neresinden itibaren yanıldığımızı bilmiyoruz, yeryüzünden olabildiğince toz olmak en makul seçimlerin başında geliyor, insanların düşünceleri saçma düşüncelerden oluşabildiği için mevcut insanlarla bağ kurma zorunluluğu yoktur, bizlerin daha çok zamana ve mekana bağlı olarak gelişebilen sevgi duygularımız vardır, onların pek çoğuyla da yaşamın temelleri üzerine konuşmaya kalksak açıkça zıtlıklara düştüğümüzü görürüz. bir zamanlar tutunamamayı tutunmamak gibi iradi bir eyleme çevirebiliyorduk delikanlı gençliklerimizle, şimdilerde ise sürgün edilmişleriz, kovulmuşlarız, hayatın kıyısına itilmişleriz ama her geçen gün daha çok sayıda insan birbirini çekmeye başlıyor, bir gün hasret dolu bir kucaklama gelecek mi, şu da denebilir belki, yine uğursuz eğilimizlerimizden biliriz ki böyle durumlarda birbirimizi görmeme eğilimimiz de ağır basabilir; mutluluğu kuytularda aramak deriz buna..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
1 -Kendini seviyormusun dedi meczup Tüm teraziler gök merdivenlerinden yere çalınmışken - Az sevemem dedi Zerdüşt azım çoktur Çoklar yoktur ... -
Bir bakıyorum, kendimi kaybettiğim yerdesin, bir bakıyorum, kendimi bulduğum yerdesin. O halde seven insanın iki hasleti öne çıkar, sevgisin... -
kapitalizm plastik bir çiçeğin üstüne parfüm sıktı ama hala kitleler inat ediyorlar bu sahici çiçek diye.. "İnsan toplumsal bir canlı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder