JB
bir zamanlar biz ankaralılar, istanbullulara, sizin orada dost dediğinize biz burada arkadaş diyoruz derdik, aramızdaki dostluğu siz düşünün artık, lakin zaman hayatları parçaladı ve o istanbul ankaralıları da cezbetti, kendine çekti, oltanın ucundaki kıymetliydi, daha fazla bireysel özgürlük vaad ediyordu, ancak kazın ayağı öyle değildi, pamelanın meşhur şarkısında söylediği gibi istanbul hapsetti onları, kankalarımdan biri orada, beni güzel bir yere götüreceğini söyledi, bir tarihi yapının kuytusunda bir yer söyledi, son istanbula gidişimde otobüste anadolu yakasındaki gökdelenleri gördüğümde depresyona girdim, jean baudrillard, insanlar nietzschenin sözünü dinlediler, evlerini vezüvün eteklerine kurdular ve vezüvler patla(tıl)dı, diyordu, belki yanılıyordur diye kafamı yola çevirdim, bizi yavaş yavaş sollayan aracın plakası 34 JB'ydi, uu fena.
ke
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder